| SCENA XI |
|
| ALCESTE e SIFALCE |
|
| ALCESTE |
| Addio Sifalce. |
| SIFALCE |
| Alceste, |
255 | grave pensier m’opprime i sensi. |
| ALCESTE |
| Io leggo |
| nel tuo volto il tuo cuor. |
| SIFALCE |
| L’arte t’inganna. |
| ALCESTE |
| Vuoi tu che i dubbi eventi |
| de la tua vita io scuopra? |
| SIFALCE |
| Curioso ti attendo. |
| ALCESTE |
| Eccomi a l’opra. |
260 | Dammi la destra. |
| SIFALCE |
| Ecco la destra. |
| ALCESTE |
| (O cara!) |
| SIFALCE |
| Le linee osserva. |
| ALCESTE |
| (O mia |
| dolcissima omicida!) |
| SIFALCE |
| Teco stesso che parli? |
| ALCESTE |
| (Ti bacierei se tu non fossi infida). |
| SIFALCE |
265 | O ti affretta o ti lascio. |
| ALCESTE |
| Di una linea ho stupor che qui si stende. |
| SIFALCE |
| Perché? |
| ALCESTE |
| Ravviso in essa |
| che sei principe eccelso. |
| SIFALCE |
| (È ver). Segui. |
| ALCESTE |
| Ma sei... |
| SIFALCE |
270 | Che? |
| ALCESTE |
| Infedele in amore. |
| SIFALCE |
| (Oh dio! Che ascolto?) (A parte) |
| ALCESTE |
| (Al traditore impallidisce il volto). (A parte) |
| Beltà real tu già ingannasti. |
| SIFALCE |
| (È vero). (A parte) |
| ALCESTE |
| Altra ingannarne or tenti. |
| SIFALCE |
| A costui tutto è noto il mio pensiero. |
275 | De’ miei novelli affetti |
| qual sarà ’l fin? |
| ALCESTE |
| Da queste linee chiaro |
| intender il futuro a me non lice. |
| (Destra, fin che ti stringo, io son felice). |
| SIFALCE |
| Altro hai che dirmi? |
| ALCESTE |
| Ascolta. Arte già appresi |
280 | da gran tessalo mago |
| con cui gli spirti averni |
| sforzo a dirmi il futuro; a me, se vuoi, |
| che svelino farò gli eventi tuoi. |
| SIFALCE |
|
| Fammi saper se stringere |
285 | potrò quel che desio, |
|
| se quel labro che più adoro |
| verrà a dirmi: «O mio tesoro, |
| se tua sono, e tu sei mio». (Si parte) |
|
| ALCESTE |
| O Sifalce, Sifalce, ah tal non sei; |
290 | se Sifalce tu fossi, |
| Alceste io non sarei. Partì l’infido |
| ed io misera Oronta invan lo sgrido. |
|
|
|
|